Week 7: Shit. Ik heb een bottleneck.

Toen ik aan dit experiment begon -een AI-bedrijf bouwen in 100 dagen zonder te kunnen programmeren- wist ik dat ik een hoop zou moeten leren. Inmiddels heb ik een globaal idee van wat mijn bedrijf, Orkestra Consultancy, zou kunnen zijn: een hybride AI-adviesbureau dat organisaties helpt om AI écht toe te passen, ondersteund door slimme agents die kennis, structuur en capaciteit toevoegen. Niet alleen theorie dus, maar ook uitvoering.

Ik weet nu ook een stuk beter wat er technisch mogelijk is. Dankzij een uitgebreide tutorial in n8n heb ik ervaren hoe krachtig no-code workflow automation kan zijn. Voor het eerst voelde ik: hé, dit kan ik gewoon zelf.

Ik besloot de daad bij het woord te voegen -practice what you preach- en begon met het analyseren van mijn eigen bedrijf. Ik bracht álles in kaart. Elk proces, elke taak. Wat doe ik? Hoe doe ik het? Met welke tools? Vervolgens ging ik een stap verder. Ik keek waar menselijke interactie essentieel is, waar tekstgeneratie voldoende is, waar workflows kunnen versnellen, en waar agents mijn werk kunnen overnemen. Het resultaat? Een prachtig overzicht. Een bedrijf dat op papier bijna volledig geautomatiseerd en opgeschaald kan worden.

En toen kwam de paniek.

Want hoe verder ik keek, hoe meer ik zag: AI is niet de bottleneck. Ik ben het.

Niet qua kennis of lef, maar qua tijd en bandbreedte. Mijn bedrijf draait om vertrouwen, afstemming, het écht begrijpen van een klant. Je moet iemand kunnen zien, horen, voelen waar de ander zit. Dat stuk, de menselijke kant van advies,  kun je niet automatiseren. Niet volledig. Niet als je het goed wilt doen.

En dus doemt er een nieuwe vraag op wat betekent dit voor mijn groeimodel?

Als ik meer klanten wil helpen, is het dan tijd om mensen in te schakelen? Of moet ik mijn aanbod versimpelen, zodat het zonder mij kan? Moet ik het hele model herzien? Of, misschien nog fundamenteler: moet ik eerst toetsen of het überhaupt allemaal wel klopt wat ik nu bedenk? Of ben ik dan toch de zwakke schakel? Nee, niks van dit alles: automatiseren is de weg waar ik nu voor kies. De grenzen opzoeken. Het moet.

Deze conclusie daagt me eigenlijk alleen nog maar meer uit om te zoeken naar efficiency in alles wat ik doe waar niet per se noodzakelijk een mens voor nodig is...

Oh ja…. ik zit nu op de helft! Nog meer reden tot paniek....