Week 10: Mijn eerste arbeidsconflict

In mijn 100 dagen experiment onderzoek ik hoe ik als niet-techneut een AI-gedreven bedrijf kan opbouwen met behulp van slimme AI-agents.

Heb je ooit een collega gehad waar je vanaf dag één al moeite mee hebt? Nou, ik wel. Mijn eerste collega heet Jim. Jim is mijn eerste AI-agent, bedoeld om relevante onderwerpen te verzamelen voor trainingen. Hij laat zich inspireren door al mijn nieuwsbrieven en zet vervolgens netjes alle interessante topics op een rijtje. Daarna vult hij deze onderwerpen aan met extra context en evalueert ze op basis van vooraf bepaalde criteria, om te beoordelen of ze geschikt zijn voor trainingen. Hartstikke handig dus. Althans, dat was de bedoeling.

De manier waarop ik Jim bouw is als een echte coding-leek: elke keer als ik iets niet begrijp, maak ik een screenshot en vraag ik ChatGPT wat ik moet doen. Ik weet dat ChatGPT hier niet speciaal voor ontworpen is, maar met een flinke dosis geduld, trial-and-error en heel veel worstelen komen we er uiteindelijk wel. Het duurt alleen ontzettend lang. Echt heel lang.

Vandaag begon vol enthousiasme: ik zat de hele dag geconcentreerd aan Jim te bouwen, hem te finetunen en te optimaliseren. De uren vlogen voorbij, mijn koffie werd koud, maar mijn enthousiasme niet. Alles leek fantastisch te gaan. Totdat...

Plotseling viel mijn computer uit. Geen waarschuwing, geen melding. Gewoon helemaal zwart. En toen begon langzaam een ijskoude realisatie binnen te dringen: N8N, de tool waarin ik Jim bouw, slaat niet automatisch op. Een volledige dag aan creatief en technisch puzzelwerk verdween in een zwarte leegte. Daar ging mijn zorgvuldige werk, de slimme koppelingen, mijn creatieve inzichten. Alles weg.

Ik geef toe, ik heb gescholden (en niet alleen zachtjes). Het voelde alsof Jim zelf eigenwijs was geweest, alsof hij me dwarszat en besloot al mijn werk te saboteren. Ik weet dat hij een digitale assistent is, maar op dat moment voelde Jim écht als die irritante collega die altijd nét het verkeerde doet.

Dit is meteen ook een harde les voor mijn experiment: technologie maakt veel mogelijk, maar zonder goede gewoontes en backup-strategieën is de kwetsbaarheid enorm. Maareh...waarom slaat N8N je werk eigenlijk niet automatisch op??? Of kan dat wel en weet ik dat gewoon niet?

Misschien moet ik Jim wat aardiger maken. Misschien moeten we elkaar beter leren kennen. Of misschien moeten we gewoon vaker opslaan.